Posadzki przemysłowe dla branży spożywczej – żywica czy beton?

Dlaczego podłoga w budynkach, gdzie odbywa się produkcja czy magazynowanie produktów spożywczych musi być szczególna? Są tu wyjątkowe wymagania – posadzka musi mieć nie tylko doskonałą odporność mechaniczną i chemiczną, ale także być dopuszczona do kontaktu z żywnością. Proponujemy dwa rodzaje posadzek dla przemysłu spożywczego - systemy na bazie betonu poliuretanowego lub żywic epoksydowych.

Beton poliuretanowy

• Systemy na bazie betony poliuretanowego są elastyczne i jednocześnie bezpieczne. Posadzki Remmers Crete to połączenie wodnej poliolemulsji i poliuretanowego spoiwa z polimeru MDI.

• Nadaje podłodze bardzo wysoką odporność termiczną, chemiczną i mechaniczną.
• System może być dostosowany do różnych wymagań zakładów przetwórstwa spożywczego.
• Do wyboru gładka lub odpowiednio szorstka struktura powierzchni, w zależności od wymaganego stopnia antypoślizgowości.
• Podatna na czyszczenie i pielęgnację
• Dopuszczona do kontaktu z żywnością

Remmers Crete mają spoiwo poliuretanowe, składające się z wodnej emulsji poliolu i polimerycznego MDI. Spoiwo jest mieszane z różnymi wypełniaczami. Emulsja poliolu reaguje z jednej strony z reaktywnymi wypełniaczami, z drugiej z polimerycznym MDI, tworząc beton poliuretanowy. Dzięki temu powstaje niezwykle odporna posadzka. W zależności od posypki i ilości nakładanej powłoki zamykającej, uzyskuje się różne stopnie antypoślizgowości oraz przestrzenie wyporu cieczy.

Rodzaje powłok:

• Powłoka zamykająca działa ochronnie na lekko i średnio obciążanych posadzkach, odwzorowuje strukturę powierzchni i w niewielkim stopniu niweluje nierówności.
• Powłoka zasypywana składa się z wylewanej warstwy bazowej, którą w całości zasypuje się np. piaskiem kwarcowym lub twardym ziarnem. Grubość warstwy może być nawet 9 mm.
• Powłoka wylewana wyrównuje drobne nierówności podłoża. Materiał jest równomiernie rozprowadzany tworząc gładką powierzchnię.
• Powłoka zaprawowa ma najniższy procentowy udział spoiwa i precyzyjnie dopasowaną krzywą przesiewu wypełniaczy. Minimalna grubość warstwy jest trzykrotnie większa od odpowiedniej maksymalnej wielkości ziarna zastosowanego wypełniacza. W zależności od rodzaju systemu, posadzki betonowe mają odporność termiczną od 60 do 130 stopni C. Nadają się zatem do najtrudniejszych warunków, nawet do piekarni, gdzie rozgrzane piece pracuję miesiącami.

Systemy oparte na żywicach epoksydowych

Posadzki z żywicy epoksydowej mają wysoką wytrzymałością mechaniczną i dobrą odpornością chemiczną.

• Epoksydowe powłoki posadzkowe Remmers Epoxy nie zawierają rozpuszczalników i po utwardzeniu są nieszkodliwe dla zdrowia.
• Tworzą posadzki bezspoinowe, dopuszczone do stosowania w przemyśle spożywczym przez zewnętrzny instytut badawczy.
• To ekonomiczne systemy, odpowiednie dla różnych obszarów zastosowań jako powłoki posadzkowe w przemyśle spożywczym.

Rodzaje powłok:

• Powłoka zamykająca działa ochronnie na lekko i średnio zanieczyszczanych posadzkach.
• Powłoka wylewana może wyrównać drobne nierówności podłoża. Materiał jest równomiernie rozprowadzany tworząc gładką powierzchnię.
• Powłoka zasypywana składa się z wylewanej warstwy nośnej, którą zasypuje się materiałami takimi, jak piasek kwarcowy lub twarde ziarno. Po utwardzeniu usuwa się niezwiązany nadmiar posypki i nakłada warstwę zamykającą szczyty ziaren.
• Powłoka z zaprawy ma najniższy procentowy udział spoiwa i precyzyjnie dopasowaną krzywą przesiewu wypełniaczy. Mieszankę zaprawy nakłada się warstwą o równomiernej grubości, a następnie zagęszcza przez wygładzenie. Minimalna grubość warstwy jest trzykrotnie większa od odpowiedniej maksymalnej wielkości ziarna zastosowanego wypełniacza.

Posadzki na bazie żywicy epoksydowej mają niższą odporność termiczną, niż betonowe – maksymalnie 60 stopni C. Są jednak rozwiązaniem bardziej ekonomicznym.

Więcej informacji na stronie posadzki dla przemysłu spożywczego