©

Muzeum Katyńskie, Warszawa (PL)

Muzeum Katyńskie, Warszawa (PL)

Warszawa Poland

Budowa Cytadeli była bezpośrednią konsekwencją powstania listopadowego. Powstała nie po to, by bronić Warszawy, ale ją terroryzować, gdyby mieszkańcy znów zbuntowali się przeciwko władzy carów rosyjskich. Miejsce pod budowę wybrał sam car Mikołaj I, który 1 maja 1832 r. specjalnie w tym celu przyjechał do Warszawy. Twierdza została wzniesiona w latach 1832–34. Stanowiła system umocnień, składający się z trzech bastionów, dwóch półbastionów z suchą fosą i kaponier. Na dnie fosy postawiono mur Carnota. W zamiarze budowniczych stanowiła przede wszystkim element militarnego i politycznego utrzymania władzy nad Warszawą i ziemiami zaboru rosyjskiego. Na przestrzeni dziejów obiekt pełnił funkcję więzienia, miejsca kaźni powstańców styczniowych i więźniów politycznych, a po pierwszej wojnie światowej aż do początku XXI w. był obiektem wojskowym. Ostatnim momentem, w którym Cytadela pełniła funkcję militarną, było Powstanie Warszawskie. Obsadzona przez Niemców, skutecznie oddzielała Stare Miasto od Żoliborza.

Dane identyfikacyjne referencji
Wykonane prace:
Renowacja elewacji Renowacja elewacji ceglanej
Typ obiektu:
Zabytki i cenne obiekty historycznie
Szkoły / uniwersytety / muzea
Pałace, zamki
Opis
W latach 70. XIX w. jedna z czterech bram prowadzących do kompleksu Cytadeli Warszawskiej miała za zadanie wyłącznie usprawnienie komunikacji z miastem. Wybudowana została w okresie, gdy Cytadela jako dzieło obronne nie przedstawiała już większej wartości. Dlatego też, w przeciwieństwie do pozostałych trzech bram, nie ma działobitni do ognia na wprost. Obecnie przez bramę prowadzi wejście do Muzeum Katyńskiego. Cały kompleks tej placówki został zaprojektowany jako park, z symbolicznym lasem katyńskim w centrum głównego placu. Muzeum obejmuje południową część Cytadeli z trzema zabytkowymi budynkami na krawędzi skarpy wiślanej. Wejście znajduje się w Bramie Nowomiejskiej. Ekspozycja muzealna została zaprojektowana na dwóch poziomach zabytkowej budowli artyleryjskiej – Kaponiery. Za końcowy projekt architektoniczny odpowiadała pracownia Brzozowski Grabowiecki Architekci, a twórcą koncepcji plastycznej ekspozycji został Jerzy Kalina. Projekt muzeum stał się okazją do przeprowadzenia gruntownej zabytkowej renowacji. Zmodernizowano Bramę Nowomiejską, przywrócono też świetność sąsiedniej poternie (podziemne przejście umożliwiające komunikację wewnątrz twierdzy) i przestrzeniom Kaponiery. Ponadto wyremontowano półkaponierę baterii barkowej przy Bramie Nowomiejskiej, a pomiędzy Kaponierą i baterią odcinki muru Carnota. Generalnym wykonawcą prac budowlanych, była firma PBM Południe, natomiast prace konserwatorskie zrealizowała firma MGKON Konserwacja Zabytków.
Polecenie:

Jak się okazało, pierwotną przyczyną zniszczeń murów budowli była penetrująca je woda, dlatego pierwszym zadaniem było zablokowanie podciągania kapilarnego. W tym celu wykonano tzw. przeponę poziomą metodą iniekcji i w mur cokołu wprowadzono preparat krzemionkująco-hydrofobizujący Remmers Kiesol. Zdecydowano się też wykonać hydroizolację pionową, stosując mineralne mikrozaprawy uszczelniające, tzw. szlamy. Podobne rozwiązanie zastosowano dla ochrony korony murów, ukrywając warstwy izolacyjne pod kamiennymi i betonowymi nakrywami.

Adres obiektu:
01-521 Warszawa
Możliwość zwiedzania?
Tak

  • ©
  • ©
Pokaż wszystko

Więcej referencji

Budynek miał źle wykonaną i uszkodzoną przeponę poziomą. Zawilgocony mur spowodował wysokie koszty ogrzewania. Instalacja systemu zespolonej izolacji termicznej została odrzucona przez urzędy konserwatorskie. Zdecydowano się na renowację murów w systemie Kiesol, aby wysuszyć ściany i zmodernizować je energetycznie.
Więcej informacji
W przeszłości budynek był malowany różnymi farbami i dodatkowo - z powodu pustostanu - niszczony przez "twórców" graffiti. Substancja budowlana domu Gosslera została trwale uszkodzona na skutek wnikania wilgoci. Elewacja musiała zostać odnowiona z uwzględnieniem ochrony zabytków.
Więcej informacji
Nowe budynki Leidsche Rijn Centrum musiały zostać zabezpieczone przed wnikaniem wilgoci. Duże powierzchnie należało wykończyć w krótkim czasie. Każdego dnia zużywano na miejscu 50-60 pojemników MB 2K. Na zakończenie prac uszczelniono ok. 5 km spawów z zakładką, 1,5 km spawów żelbetowych i ok. 4.000 szczelin stożkowych.
Więcej informacji